13 Şubat 2015
Eski Adana, yeni Sakarya valisi Coş ’u bilirsiniz. Hani kendisini protesto eden vatandaşa hitap ederken “G a v a t” kelimesini kullanmış, sonra da bu haberlere konu olunca ben ona “ ’G a v a t’ değil, ‘K a v a s’ dedim” diyerek düzeltmeye kalkmıştı. Bir başka protesto esnasında da bu kez yardımcısı gene protestoculardan birine “D ü m b ü k” diyerek hakaret etmiş. İşte burada müthiş tribün gücü devreye girivermiş. Vali Beyimiz en yüksek mülki amir olarak gitmiş olduğu bir Adanaspor maçında tribünler birden karşılıklı olarak tezahürata başlamışlar:
‘’Tekfurumuz gelmiş mi?’’
Bu sefer protokol tribününün ya da diğer adıyla şeref tribünün sol tarafındaki binlerce taraftar hep bir ağızdan cevap vermiş.
‘’Gelmiiiiişşşş’’
İki taraftar gurubu belli ki maçtan önce organize etmişler bu tezahüratı.
( Sağ taraf) ‘’Tekfurumuz gelmiş mi’’
( Sol taraf ) ‘’Gelmiiiiişşşş’’
( Sağ taraf) ‘’Nasıl gelmiş?’’
(sol taraf) ‘’Güzel gelmiiiiişşşş’’
(sağ taraf) ’’Bıyığını bükmüş mü’’
(sol taraf) ‘’Bükmüüüüşşşş’’
(sağ taraf) ‘’Dün de bükmüş mü’’
(sol taraf) ‘’Dün de bükmüş’’
Bu sefer her iki taraftar gurubu da birlikte bağırmışlar
“Dün bükmüş, dün bükmüş”
Peşinden de tabi ulama ve harf dönüşümü hesabı “Dümbükmüş, Dümbükmüş” şekline dönmüş.
Vali bakmış ki durum fena, hemen protokol tribününü terk etmiş. Ardından bu tezahürat için tüm bağıranlar için gerekenin yapılmasını istemiş ama bunun mümkün olamayacağını münasip bir dille anlatmışlar.
* * *
Eski senelerde, öğrenci harçlığı ile neredeyse kaçırmadığım maçlarda özellikle açık tribüne giderdim. Henüz globalleşme bu kadar hızlanmamış, endüstriyel futbol da bu kadar tepe yapmadığı için tribünlerin en güzel izlenebilesi kısmı şimdilerde holigan diye adlandırılan kişilerce tutulurdu ve tam orta sahanın hizasına gelen kapalı tribün bölümünde neredeyse oturarak maç izlemek mümkün değildi. Hatta biraz daha ileri gidersek maç izlemek yerine tezahüratlarla takımı coşturma adına bir kısım insan, maç boyunca sırtları sahaya dönük dururlardı. Bu arada günün en popüler şarkılarından düzenleme yapıp maçlarda bu uyarlamaları kullanırlardı. Popüler kültür de şimdiki kadar hızlı yenilenmediği ve bugün meşhur olanın ertesi gün unutulduğu hale gelmemiş olduğundan tezahüratlar biraz daha uzun süre geçerliliğini kaybetmezdi. Bir defasında Galatasaray amigosu Orhan benim de bulunduğum açık tribünde her defasında onar – yirmişer kişilik gruplara ders verir gibi yeni oluşturmuş olduğu bir tezahüratı öğretmişti. Tabi olayın büyüsü bozulmasın diye her bölüm kısık sesle söylediğinden tüm tribün öğrenene kadar ufak tefek seslerle söylenen şarkı, maç başladığında her biri neredeyse teker teker eğitilmiş görkemli bir koro tarafından söylenmişti. Muhtemelen Orhan da o esnada eserinin başarılı icrasıyla orgazmın en yükseğini yaşamıştı.
Tezahüratın yeni çıktığı zamanlarda her defasında pür dikkat kesilir ve ne dediklerini anlamaya çalışırdım ama aynı Teoman’ın “Bir bar taburesinde, babamın öldüğü yaştayım” şarkısında olduğu gibi şarkı sözünü okuyana kadar geçen sürede anlamadığım gibi birilerinden sorup da anlayana kadar manasız gözlerle tezahüratı izlerdim. Bir defasında gene hiç anlamadığım şekilde bir tezahürat başlamıştı. Üstelik tezahüratın bir yerinde tüm tribün bellerinden mesnetlenip ayakta secde edercesine hareket ediyorlardı. Bense müthiş bir merakla ne diyorlar diye düşünüyordum. Derken bizim tribünde de aynı tezahürat yapılınca ne dedikleri anladığımda gülmekten kendimi alamadım. Dedikleri “İ…. Fenere Kafaaaam girsin” diye çok nezih! bir tezahürat oluşturulmuştu. Tabi böyle popüler olan bu tip tezahüratlar saygı ile diğer takım taraftarlarınca da rakip takımlara uyarlanıyorlar “İ…. Cimboma Kafaaaam girsin” diye
Diyeceğim o ki, tribün tezahüratları, çok müthiştir. Mutlaka en popüler şarkılara yeni sözler yazılarak tribünlerde söylenir. Hatta popüler olmasa da klasik eserlere de uyarlama yapılır. Aynı Çarşı grubunun Fenerbahçe için yapmış olduğu bu opera gibi. (http://www.youtube.com/watch?v=DN_90OD5rYw)
CUMAYAZILARI 